طبیعت نگاریهای یک آماتور- روستا و آبشار سولک

عکسها و گزارش: حامد عطائی/ طبیعت آذربایجان غربی یک ویژگی منحصر به فرد دارد و آنهم بکر و دست نخورده بودن بسیاری از مناطق و چشم اندازهاست. اغلب مناطق گردشگری طبیعی این استان با وجودیکه دیدن و تماشایشان جزو روزمرگی های مردم بود اما سابقه کشف و معرفی شان شاید به چند دهه هم نرسد. این بدان دلیل شاید باشد که اهالی این سرزمین هنوز به این باور نرسیده اند که می شود استان شان قطب گردشگری آنهم از نوع جاذبه های طبیعی باشد. نوار مرزی غرب شهرستان ارومیه، حد فاصل اشنویه در جنوب تا سلماس در شمال را نواری سبز دارای مناظری طبیعی شگفت انگیزی تشکیل می دهد که خود اهالی این استان نیز چندان با برخی از آنها آشنا نیستند.

در شماره نخستین از سلسله گزارشات تصویری دیدنی های طبیعی استان گفتیم که انتهای جاده انهر در غرب ارومیه درست به موازات رودخانه روضه چای به یک سه راهی می رسد که جاده سمت راست ما را به سمت موانا و مارمیشو و منطقه ترگور رهنمون می کند. سمت چپ این جاده با گذر از روستاهای گرمی و امبی و سولک و تولی به خوشاکو و نهایتا سیلوانا می رسد.

روستای سولک که در دره های عمیق و تپه های سرسبز نوار مرزی ایران و ترکیه قرار گرفته بواسطه کوههایی که تا اواسط تابستان معمولا پوشیده از برف هستند و نیز چشمه سارهای طبیعی که از دل کوهها سرچشمه می گیرند از سرچشمه های اصلی رود روضه چای هستند که بعد از طی مسافتی نسبتا طولانی به دریاچه ارومیه می ریزد.

روستای سولک یکی از مناطق دیدنی شهرستان ارومیه است که البته  سابقه کشف و تبدیل شدن به منطقه گردشگری شاید به 10 سال هم نرسد. معروفیت این روستا بواسطه وجود آبشاری نسبتا بلند در انتهای آن است که در فصول پربارش از کیلومترها دورتر هم می شود تماشایش کرد.

روستای  سولک که در میان اهالی به سلوک و سولوک هم شناخته می شود طبیعت دیدنی و مردمانی با زندگی ساده و صمیمی و بی تکلف دارد. همه جای چراگاههای این روستا  می توان اسبهایی که بدون زین و حفاظ برای خود در گوشه ای آزادانه در حال چرا هستند را دید. در سالهای اخیر که برای تماشای آبشار معروف این روستا جایگاه و پارکینگ و دیگر امکانات نسبی ایجاد شده تکانی هم به اقتصاد مردم این روستا داده شده هرچند همچنان گوشه چشم جوانها و مردان به آنسوی مرزاست.

اگر دنبال آخر هفته ای دلنشین و روحبخش توأم با یک دنیا اکسیژن و لحظاتی به یادماندنی در طبیعت بکر خدا می گردید، تحمل نیم ساعت رانندگی برای رسیدن به جاده خاکی این روستا و ساعاتی اطراق در کنار آبشار زیبای آن می تواند شیرین تر هم باشد.