يكي دو هفته قبل راديو دويچه وله (صداي آلمان) از شنوندگان خود خواسته بود تا سوالات خود را ازخانم شيرين عبادي حقوق دان برجسته و برنده جايزه صلح نوبل بپرسند. متن زير خبر مربوط به سوال فعالين آزربايجاني از ايشان مي باشد كه عيناً نقل ميشود:
شیرین عبادی به مدت چهار روز به دلیل دریافت جایزه بین‌المللی دموکراسی شهر بن در آلمان اقامت داشت. در این مدت فرصتی شد تا این برنده جایزه نوبل صلح به پرسش‌های گوناگون مخاطبان دویچه‌وله پاسخ گوید.
چندین تن از شنوندگان و خوانندگان آذریزبان ما سؤالاتی را در مورد حق آموزش زبان مادری مطرح کردهاند. به طور مشخص یکی از آنان پرسیده است که چرا شما به عنوان یک فعال حقوق بشر، هیچ واکنشی در برابر ممنوعیت آموزش و کاربرد زبان ترکی در آذربایجان ندارید؟ و خواننده دیگری پرسیده کلاً نظرتان در بارهی تحمیل زبان فارسی به ملل غیرفارس ایران چیست و چرا به مناسبت روز جهانی زبان مادری، شما و حتی کانون مدافعان حقوق بشر، بیانیهای صادر نکردهاید؟
توجه دوست عزیزمان را به نامهای که خطاب به مجمع عمومی سازمان ملل متحد نوشتهام، جلب میکنم. من در این نامه که در همه جا هم درج شد، علت مخالفت خودم را با عضویت ایران در شورای حقوق بشر ذکر کرده بودم که یکی از این دلایل، بیتوجهی به مسائل اقوام مختلفی که در ایران زندگی میکنند، از جمله آذریزبانها است.
طبق قانون اساسی، اقوام مختلف میتوانند زبان مادری خود را در مدارسشان تدریس کنند. اما این اقوام متاسفانه تاکنون از این حق محروم ماندهاند. امیدوارم این حق به آنان داده شود. برای این که بسیار دردناک است که زبان مادری تدریس نشود.
زبان رسمی ما زبان فارسی است، اما زبان اقوام مختلف باید در مدارس تدریس شود. این امر موجب تضعیف قدرت ملی نخواهد شد، بلکه احترام به اقوام مختلفی که در ایران زندگی میکنند، باعث تقویت ملی هم خواهد بود.
