اورمو ايشچيلري گزارش داد كه او شب 24آپريل فوت كرده و يك شعر از اشعارش را هم نوشته بود. نزديك ظهر امروزبود كه خبر را خواندم . ناگوار ، موثر و كوتاه بود . بالاش را خيلي ها مي شناختند. حداقل خيلي ها اسمش را شنيده بودند. شايد بهتر بود نامش را به جاي بالاش به معني ريزه و كوچك اندام ، بويوك به معناي كبير مي گذاشتند زيرا در معناي واقعي كلمه بزرگ بود. بزرگ ، مبارز و پر از عشق به آزربايجان و زبان مادري . او همچنين همسر مدينه گلگون شاعر آزربايجان جنوبي بود كه به اجبار به شمال مهاجرت كرده بود. شعر هاي مدينه پراست ازاميد و خوشبختي، شايدهمه آن اميد و خوشبختي را از بالاش به امانت در شعرهايش براي ما به ارث گذاشته باشد.
بالاش آزراوغلو متولد يازده نوامبر 1921در باكو است. در سال 1937اولين دفتر شعرش را چاپ كرد.يك سال بعد همراه خانواده اش به اردبيل مهاجرت كرد. از سال 1941به حركت ملي آزربايجان پيوست. در سال 1943در جمعيت ضد فاشيست ايران شاخه اردبيل وارد شد و در ارگان رسمي اين جمعيت به نام يومروق "مشت" سردبير شد. به مناسبت سرودن شعر ستارخان از مجله وطن يولوندا "در راه وطن" جايزه گرفت. همزمان در فرقه دمكرات آزربايجان شعبه اردبيل عضو شد و نشريه جودت را منتشر كرد. مجمع شاعران اردبيل به نام "شاعرلر مجلسي" را به راه انداخت. بالاش آزراوغلو از طرف حكومت ملي آزربايجان به عنوان معاون راديوي تبريز ، به تبريز فراخوانده شد و تعيين گرديد. و درسال 1946در جمعيت نويسندگان و شاعران آزربايجان عضو شد و به هيئت مديره ان پيوست.
بالاش آزراوغلو بعد از سقوط حكومت ملي مجبور به مهاجرت مجدد به شمال شد. در آنجا به انستيتوي شاعر ملي آزربايجان"نظامي" پيوست و در بخش قرون وسطي كار كرد(1963تا 1982)و درهيئت مديره اتحاد نويسندگان به عنوان مشاور ادبيات آزربايجان جنوبي انجام وظيفه كرد (1991).
بالاش آزراوغلو در سال 1992 هفت پيكر نظامي را از فارسي به تركي آزربايجاني ترجمه كرد . در سال 1996كتاب سچيلميش اثرلر"اثرهاي برگزيده" با الفباي عربي وبه زبان تركي آزربايجاني از او در تهران چاپ و منتشر شد. او همچنين در انجمن اتحاد نويسندگان شوروي و آزربايجان نيز عضو بود. از سال 1950تا 1971به ترتيب مدال هاي "شرف"،"خدمتگذار ملت" ، "21آذر" ، "فردوسي" را دريافت كرد. او همچنين دوبارموفق شد جايزه" فرمان افتخار" را در دوران حكومت سوسياليستي در آزربايجان شوروي را دريافت كند. در سال 1996به مناسبت هفتاد و پنج سالگي بالاش در شهرهاي تهران، كرج ، تبريز و اردبيل مجالس بزرگ داشت براي وي برگزار شد.
سرانجام وي در شب بيست و چهارم آپريل در باكو چشم از جهان فروبست . يادش گرامي باد.
(از آنجا كه نتوانستم هيچ بيوگرافي و مطلبي به زبان فارسي در اينترنت در مورد بالاش آزراوغلو پيدا كنم ، اين سطور ناچيز را براي درج در اينترنت و استفاده كاربراني كه به زبان فارسي دنبال مطالبي از وي مي باشند به فارسي نوشتم. در مورد بالاش بايد به تركي نوشت زيرا به غير از زبان مادري نمي توان در مورد عاشق زبان مادري چيزي نوشت . حداقل من اينطور مي باشم و مطمئنا در اين مقال نتوانسته ام از سحرسخن بالاش در بيوگرافي اش چيزي بيافزايم كه خوانندگان عزيز حتما به من خواهند بخشيد. اورمولو تايماز – اورميه 4ارديبهشت 90)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر