در فيس بوك شعر زيبايي از استاد رضا براهني كه توسط يكي از دوستانم نقل شده بود را ديدم و بسيار لذت بردم
این را نیز بنویس
که در زبان مادری ما
اگرچه برای هر گلی و هر مرغی نامی هست
-و گاه چند نام-
ولی در مدرسه های ما لب از لب نگشودند
که فاخته کدام است
و سوسن کدام
و با چه طعنه ای آموزگاران به ما گفتند
که در هزار آوائی بلبل همه مرغان خوش آوا نهفته اند
چنانکه در زیبائی گل سرخ همه گلها ...!
اما پدر که شبها گوش خسته ای داشت
گذاشته بود که دعا به هر زبانی خوانده شود حتی به زبان سکوت
و این راز همه سرزمین هاست.
شعر از مفتون امینی
نوشته شده برای کتاب رازهای سرزمین من - رضا براهنی
رضا براهني هميشه براي من يك انسان واقعي بوده است . انديشه ، شور و شعور از ميان نوشته هاي او مي ريزد. قبل تر ها گاهي او را در صداي آمريكا مي ديديم ولي مدتي است كه از او خبري نيست . امروز در چند جا صحبت از براهني در ميان دوستان و آشنايان به ميان آوردم ، همه اورا مي شناختند يا برايشان آشنا بود اما متاسفانه كسي اطلاع مبسوط از وي و چند و چون آثارش نداشت لذا به فكر افتادم مختصري از زندگيش را نقل كنم بلكه كمي به فرهنگ ، زبان و مفاخرمان خدمتي كرده باشم .
رضا براهنی (۱۳۱۴) نویسنده، شاعر و منتقد ادبی آزربايجاني است. او عضو کانون نویسندگان ایران و رئیس سابق انجمن قلم کانادا است . آثار او به زبان‌های مختلف از جمله انگلیسی، سوئدی و فرانسوی ترجمه شده‌است. در تبریز به دنیا آمد خانواده‌اش زندگی فقیرانه‌ای داشتند و وی در ضمن آموزشهای دبستانی و دبیرستانی به ناگزیر کار می‌کرد. در ۲۲ سالگی از دانشگاه تبریز لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی گرفت سپس به ترکیه رفت و پس از دریافت درجه دکتری در رشته خود به ایران بازگشت و در دانشگاه به تدریس مشغول شد وی هم چنین تا زمان حضور در ایران او چند دوره کارگاه نقد، شعر و قصه نویسی برگزار کرد که از مشهورترین شاگردان او در آن کارگاه‌ها می توان به شیوا ارسطویی، هوشیار انصاری فر، شمس آقاجانی، روزبه حسینی، عباس حبیبی بدرآبادی، مهسا محبعلی، سید علیرضا میرعلینقی، فرخنده حاجی زاده، ناهید توسلی، رزا جمالی، احمد نادعلی، پیمان سلطانی و ... اشاره کرد که باعث شکل گیری یک جریان در دهه هفتاد شمسی شدند.
در سال ۱۳۵۱ خورشیدی به آمریکا رفت و شروع به تدریس کرد . یک سال بعد که به ایران آمد دستگیر وبا نظر شخص شاه كه مقاله اي از او در اطلاعات خوانده بود و بسيار عصباني شده بود زندانی شد. در سال ۱۳۵۳ خورشیدی، بار دیگر به آمریکا رفت در سال ۱۳۵۶ جایزه بهترین روزنامه نگار حقوق انسانی را گرفت.
آثار ادبی
............................................................................
اشعار
- آهوان باغ (۱۳۴۱)
- جنگل و شهر (۱۳۴۳)
- شبی از نیمروز(۱۳۴۴)
- مصیبتی زیر آفتاب(۱۳۴۹)
- گل بر گسترده ماه(۱۳۴۹)
- ظل الله(۱۳۵۸)
- نقاب‌ها و بندها (انگلیسی)(۱۳۵۶)
- غم‌های بزرگ(۱۳۶۳)
- بیا کنار پنجره(۱۳۶۷)
- خطاب به پروانه‌ها
- اسماعیل(۱۳۶۶
رمان
- آواز کشتگان
- رازهای سرزمین من
- آزاده خانم و نویسنده‌اش، ناشر: انتشارات کاروان
- الیاس در نیویورک
- روزگار دوزخی آقای ایاز
- چاه به چاه
- بعد از عروسی چه گذشت
نقد ادبی
- طلا در مس
- قصه‌نویسی
- کیمیا و خاک
- تاریخ مذکر
- در انقلاب ایران
- خطاب به پروانه‌ها یا چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم
- گزارش به نسل بی سن فردا (سخنرانیهاومصاحبه‌ها)
